Categorie: Reis Australie (Pagina 3 van 4)

Het is zover! We mogen het campertje ophalen. We nemen voor nu afscheid van Bart en Mel. Mel is zo lief om ons naar het ophaalpunt te brengen.

Eerst boodschappen doen, inladen en……………..gaan! LINKS rijden en wennen aan het campertje. Bestemming Westonia, het binnenland wat bekend staat als Wheatbelt, een kleine 400 km landinwaarts.

Gelukkig is het rustig op de weg. Onze eerste stop wordt een lunchstop bij een idyllisch plekje met waterval.

Later dan gehoopt arriveren we op Caravanpark Westonia. We moesten nog flink doorrijden om er voor het donker te zijn (18.30 uur). Zo, dat ziet er anders uit dan een camping in Nederland. In de camperskitchen (kampeerderskeuken) maken we onze eerste campermaaltijd klaar.

We besluiten om nog een nacht extra hier te blijven zodat we het campertje kunnen inrichten en er aan kunnen wennen. We besluiten ook, mede op advies van Bart, Mel en andere mensen, om de voorgenomen trip naar Kalgoorlie te cancelen. Kalgoorlie ligt in de Goldfields, waar goud gevonden werd. Het is een oud, verlaten, stoffig golddiggers stadje, waar niets te doen is. We hebben het aantal te rijden kilometers én op dezelfde weg terug er niet voor over.

De laatste dag bij Bart en Mel alweer. Morgen kunnen we het campertje ophalen. Daar hebben we zin in!

Dus vandaag koffers ompakken en boodschappenlijst maken.

We hebben inmiddels wel door dat we veel te veel bagage bij ons hebben……………..2 grote koffers, 2 kleine koffertjes en een behoorlijk aantal “handbagage”. Mel lacht en vraagt of we dat allemaal mee willen nemen in het campertje???? Aan haar lach kunnen we aflezen dat het waarschijnlijk niet allemaal in het campertje zou passen. Ze bied aan om een deel bij hen te laten. Daar maken we dankbaar gebruik van. (Als we het campertje eenmaal hebben blijkt dat ze volkomen gelijk had en zijn we haar dubbeldankbaar.) Ze geeft ons ook nog wat wasmiddel mee voor onderweg. Superlief.

In de ochtend besluiten we om toch even naar het winkelcentrum vlakbij de camper-oppik-plaats te gaan om te zien wat er te krijgen is.

In de middag spelen Bart en Hans met (een deel van) de door Bart gebouwde synthesizer.

Vandaag willen we in ieder geval King’s Park bezoeken en het Boola Bardip museum. Het park waar Hans en zijn gezin naar toe gingen als uitstapje voor de dag. Daar aangekomen blijkt dat heel veel gezinnen dat nog steeds doen.

Het is een enorm park boven op de heuvel. Er lopen wegen voor auto’s doorheen. We weten van tevoren dat we het niet helemaal kunnen zien. We gaan vanaf het train(metro-achtig)station met de bus naar een plek waar we het park in kunnen gaan. We lopen hier bijna 4 uren rond en hebben nog niet de helft gezien…..

Dan hebben we nog net tijd om het Boola Bardip museum te bekijken. Hans herinnert zich het walvisskelet wat er hangt nog wel. De expositie over de geschiedenis van het leven in Australië vinden we niet zo boeiend. De expositie over de Aboriginals en de flora/fauna van Australië is heel boeiend.

Als we in Bayswater het station uitkomen gaan we nog even bij de bottleshop langs om wat wijn te kopen voor bij Bart en Mel.

Vandaag gaan we naar Fremantle. Het oude havengedeelte van Perth. Vroeger kwamen daar de Engelse gevangenen aan, die tewerkgesteld werden in de Australische kolonie. Ook de immigranten kwamen hier aan, zoals de ouders van Hans.

We zijn naar het oude havenhoofd gelopen om de aankomstplek te bekijken. Daarna lekker door het pittoreske stadje gelopen. Er is op zondag een grote overdekte markt met food en non-food. Erg leuk.

Op zondag is de markt geopend in Freemantle en is het er gezellig druk. We hebben bij de ingang van de markt op een terras gezeten en naar straatartiesten gekeken. Vervolgens in de overdekte markt heerlijk aziatisch eten gekocht en een flesje rosé bij de bottleshop. Om die lekkernijen te nuttigen in het parkje van Fremantle.

We zijn ook nog een Galerie binnengelopen met kunstwerken van Aboriginal artiesten. Wie weet gaan we nog terug om iets aan te schaffen voor boven de bank?!

Op de terugweg bellen we met Bart. Hij adviseert ons om uit te stappen op Cottesloe station, omdat de zonsondergang daar heel mooi is. We volgen zijn advies op en beleven een prachtige zonsondergang. Wat een afsluiting van weer een fijne dag!

Na een gezellige avond met Bart en Mel vertrekken we in de ochtend naar Perth, met het prima geregelde openbare vervoer van Perth.

Eerste stop: Brentwood, de wijk waar Hans geboren is en naar school is gegaan.

We beginnen bij de straat waar hij gewoond heeft. Het huis is al lang geleden afgebroken. Er staat nu op nr. 22 een huis wat Hans niet meer herkent. Ook de grote achtertuin met bomen en druivenstruiken uit zijn jeugd is er niet meer.

Dan door naar zijn school: Brentwood Primary School. Het gebouw is uitgebreid in de loop van de jaren, maar het originele schoolgebouw staat er ook nog. Het is vakantie, dus er is niemand. Het terrein is open en we lopen naar binnen om rond te kijken. Hans herkent het buitenterrein en de plek waar ze hun handjes moesten wassen na het buitenspelen. Beppie is onder de indruk van zoveel buitenruimte voor de kinderen. Dat hebben ze hier goed door, kinderen hebben natuurlijke ruimte nodig om in te spelen.

We lunchen om de hoek bij zijn oude school. Dan besluiten we om de steiger (Jetty) te vinden aan de Swan River. Vroeger gingen hij en zijn zussen daarheen om vanaf de steiger te zwemmen in de rivier, vlak bij hun huis. De rivier ligt er nog wel, maar de steiger is helaas verdwenen…..

Als we teruggaan met de train (soort metro) besluiten we om uit te stappen op station Elizabeth Quay. Voor de lol om te kijken wat er is. Ons oog valt op het bordje Perth Convention and Exhibition Centre. Nieuwsgierig lopen we er naar binnen.

We vallen van de ene verbazing in de andere…….. Bij de receptie zijn een heleboel mensen met bagage. Het lijkt erop alsof ze wachten op de Ferry ofzo. We gaan van dichtbij kijken wat daar aan de hand is. We zien allemaal hele gebruinde, gespierde mevrouwen in niemendalletjes bikini’s. Wat blijkt……………. een wedstrijd voor Australische bodybuildsters (we gieren van de lach). We lopen door en stuiten op Dé Australische competitie voor Irish Linedancing. Allemaal jonge meidengroepjes uit heel Australië in een soort van Ierse kostuums die een wedstrijd dansen. Wij vallen binnen tijdens de prijsuitreiking. We lopen verder en daar is een expo van Lego over Jurassic World. Écht hoor………..wat een vreemde samenloop van omstandigheden…

Vanochtend om 8.00 uur stond Paul aan de deur bij Margaret en James. Na een dankbaar afscheid van hen nemen we de toeristische route naar Perth. Langs de Indische oceaan, je weet wel die azuurblauwe met witte stranden.

We stoppen onderweg bij Jurien Bay, waar we even het prachtige witte strand op lopen.

Vervolgens gaan we naar de beroemde Pinnaccles, een bevreemdend landschap met rotsblokken. Een enorm terrein met gele en rode aarde en pinnacles. Het is een terrein dat begrenst wordt door de Indische Oceaan en door de duinen. Er zou een science fiction film opgenomen kunnen zijn, zo raar is het. De geleerden zijn er nog niet uit hoe het gebied onstaan is. Misschien plantenresten…..??? Het is ongeveer 150.000 jaar geleden ontstaan, dus geologen vinden dat niet interessant (oud) genoeg om zich in te verdiepen?????

Bij Lancelin Bay komen we nog een keer stromatolieten tegen. De oudste bacterievorm (levensvorm) op aarde, die ervoor gezorgd heeft dat er zuurstof op aarde kwam.

Dan nog de laatste stop bij Lancelin: de Witte Duinen, die wat ons betreft verpest zijn door het toerisme. Je kunt er met een quad overheen rijden enzo…. Jammer, want ze zijn prachtig wit.

De laatste stop is Perth, Bayswater, waar Beppie’s stiefbroer woont. Paul was een toffe chauffeur die ons weer veilig heeft afgeleverd.

Vandaag nog even last minute sightseeing in Geraldton. We gaan te voet naar het HMS Sydney II Memorial. Ter herinnering aan de ondergang van een schip met 645 bemanningsleden in 1941. Pas in 1999 werden de restanten teruggevonden. We vonden het een heel smaakvol en symbolisch Memorial.

Het Museum van Geraldton is een must. Bere-interessant is de expositie over de Aboriginals in dit gebied. (Elk gebied in Australië heeft zijn eigen ‘stam’) Ook zijn er exposities over de Batavia, de Gouden Draak, de Zuytdorp en de Zeewijk (VOC), die hier voor de kust schipbreuk leden en de eerste Hollanders naar Australië brachten vanaf zo’n beetje 1680.

We gaan een National Park Pas halen voor onze toekomstige 2 periodes in een campertje. We hebben besloten om niet in Geraldton te blijven, maar sneller een eerste campertje te boeken, van 5 oktober t/m 15 oktober. Geraldton is leuk, maar we hebben het hier inmiddels gezien. We zijn niet voor niets in Australië, toch?!

Het is hier voorjaarsvakantie, dus het was een hele tour om überhaupt nog een extra camper te boeken hier. Maar…………….het is ons gelukt, een campertje voor 10 dagen. We reizen vrijdag af naar Perth met een Franse jongen, Paul, die een auto voor de verhuurmaatschappij terugbrengt naar Perth vanaf Broome. Een geniale, goedkope manier om hier toch een auto tot je beschikking te hebben.

Inmiddels hebben we Beppie’s stiefbroer gesproken en we zijn de komende dagen welkom om bij hem en zijn vriendin in Perth te slapen totdat we het eerste campertje kunnen ophalen.

Dus vrijdag 30 september naar Perth, waar Hans zijn geboortegrond enzo aan Beppie gaat laten zien.

27 september 2022

Vandaag gaan we op pad naar National Park Kalbarri. Kalbarri is een gebied waar een rivier diepe kloven uitgesleten heeft (a la Rocky Mountains). De rivier en de kloven zijn grotendeels ontoegankelijk en in wilde staat. Awesome, zeggen ze hier. Adembenemend, zeggen wij. Als je aan komt rijden zie je “vlak”, begroeid terrein. Pas van dichtbij zie je de prachtige kloven (Gorgeous Gorges)! Uitgesleten door moeder natuur. Prachtig gelaagde rotsen.

Tegenwoordig zijn er wat wegen het park in en uitkijkpunten voor een overzicht. Ook kunnen we kleine wandelingen de kloven in maken, soms zelfs tot beneden in de rivier. Daar kunnen we ter afkoeling ook effe lekker pootjebaden in de rivier.

Gelukkig hebben we de afgelopen dagen “flynets” gekocht. Vliegennetten om je gezicht te beschermen tegen de grote hoeveelheid vliegen, die je bestormen zodra je uit de auto stapt.

We gaan met Margaret en James een dagtripje maken naar Greenough en Greenough River.

Greenough is het best bewaard gebleven 19e eeuwse stadje van Australië. Een soort openluchtmuseum. We hebben hier geen foto’s gemaakt. Wel één van de typische “Leaning Trees”

Wel waren we onder de indruk van de rivier. Er wordt vaak kano gevaren en dat snappen we wel. Een prachtige meanderende rivier met zomaar pelikanen erin. Die hadden we trouwens in Denham ook al gezien.

We rijden nog een stukje door en komen bij een heel leuk wildparkje (dierentuintje) waar dieren die oorspronkelijk uit Australië komen zijn. Greenough Wildlife Park, een dierenopvang. En ja, hier ontmoeten we ook onze eerste, levende, kangoeroe.

We zijn weer terug in Geraldton. We hebben een ruime kamer met stromend water bij Margaret en James. Ze hebben zelfs een tweepersoons bed voor ons geregeld. Superdeluxe.

Na de vakantie in een vakantie in Denham is het weer even terug naar de realiteit van onze niet-aangekomen-koffers. Het beetje wat we hebben wassen we vandaag. Wel lekker snel klaar zo. Dan ook maar weer shoppen voor nog wat nieuwe kleding. (5 onderbroeken was wel erg weinig, knipoog)

’s Avonds heeft Margaret nog een leuke verassing voor ons in petto. De zoon van haar vriendin speelt in een band, die vanavond optreedt in de Irish Club (huisvesting in een soort schuur) van Geraldton. Het blijkt een goede zangeres te zijn en een leuke band met covers. Beppie en Margaret belanden zelfs nog op de geïmproviseerde dansvloer.

Vandaag is het tijd om afscheid te nemen van Denham en van het prachtige nationale park Shark Bay. Ondertussen hebben we heel wat kleuren zand en bijzondere schelpen gevonden.

We rijden terug naar Geraldton met nog een paar mooie stops.

Eagle Bluff:

Shell Beach:

Onze laatste volledige dag in Denham. We besluiten een, lange, wandeling te maken via het strand naar de Little Lagoon. Kilometers lang wit zandstrand en wij zijn de enige wandelaars!!

Via de bush terug naar Denham. In Denham hadden we al een bordje gezien met “overstekende emoes” (werkte wel op onze lachspieren). Wie schetst onze verbazing toen we ze ook werkelijk in de bush, op onze weg terug naar Denham, tegenkwamen.

Overigens hebben we natuurlijk ook de borden al gezien met “pas op Kangoeroes”. Maar een levende kangoeroe hebben we tot op heden niet gezien. Wel een aantal dode langs de weg, overreden……

Dinsdag maken we een prachtige tocht op wegen die echt alleen met een fourwheeldrive bereden kunnen worden. We stoppen op hoge uitkijkpunten, zoals Skipjack Point, met adembenemende kleuren. Rode rotsen, witte stranden en azuurblauwe oceaan. Op sommige plaatsen zijn er rode rotswanden in combinatie met witte rotswanden. Wat een kleurenpracht. En de Indische Oceaan ruikt zo anders dan de Noordzee………

Op de terugweg kopen we verse vis bij de visfabriek in Denham. Daar hebben we ’s avonds een heel lekkere maaltijd van.

Maandag: we gaan naar Monkey Mia. Hier hadden we ons enorm op verheugd. Een boattrip waar we dolfijnen, dugongs (zeekoeien) en schildpadden kunnen zien.

Bij aankomst was het voedertijd voor de dolfijnen. Ze zwemmen daar vrij rond en krijgen twee keer per dag een paar visjes. Dit doen ze om ervoor te zorgen dat de dolfijnen naar het strand blijven zwemmen voor de toeristen.

Zo wonderlijk hoe ze in kniediepwater heen en weer zwemmen, bijna op het strand. Er waren 6 dolfijnen aanwezig, waarvan 1 moeder met kind……aaaaaaah!

Tegelijkertijd kwam er een zeeschildpad lucht happen vlakbij de brug waar we op stonden. Dat ging zo snel dat we die helaas niet konden fotograferen.

De Aristocat 2, een catamaran, werd ons vervoermiddel voor de komende twee en een half uur. We moeten nog wel even vermelden dat de wind, precies vandaag, heel sterk was, 30 knopen oftwel bijna 60 km/uur. De catamaran was gelukkig stabiel en Margaret en Beppie hadden gelukkig reistabletten op. Het was zonnig, maar door de wind voelde het fris aan.

Nadat we een aantal groepen dolfijnen in het water gepasseerd waren (wat een feest!) zetten we koers naar een gebied met zeegras, het voedsel van de dugongs. Door de heftige wind was het water troebel, waardoor we niet echt in het water konden kijken. Gelukkig zijn dugongs zoogdieren, die om de paar minuten lucht moeten happen. Het werd dus luchthappende dugongs spotten. We hebben er flink wat gezien, inclusief moeders met kalfjes. De foto’s zijn niet echt duidelijk, windkracht 5 en bewegend schip en 2 seconden telkens om foto te maken, maar we hebben we gezien

Zondag op pad naar de Big Lagoon. Een echte Australische route door het National Park van Shark Bay, dwz. een rode zandweg, die vanaf een bepaald punt alleen te berijden is met een 4×4. Voor ons is het een interessant detail dat er lucht uit de banden gelaten moet worden, zodat de road niet beschadigd. Als we het gebied uitgaan kan er weer opgepompt worden.

Eerst passeren we de Little Lagoon, azuurblauw met witte stranden, net als in de film de Blue Lagoon. Onderweg naar Big Lagoon komen we de eerste Emoes tegen en weer een aantal Thorny Devils. Als ze midden op de weg zitten worden ze door Margaret en James naar de zijkant van de weg verplaatst, zodat ze niet geplet kunnen worden door de gigantische fourwheeldrives die hier rijden. Opvallend aan deze kust van Australië is de wind. Het waait hier altijd, waardoor het niet al te warm aanvoelt.

Margaret en James willen de plek checken op mogelijkheden voor paramotor en sup of kano. Wij wandelen langs het prachtige blauwe water en de rode zandduinen, wat een kleurenpracht.

p.s. Er zitten tags in onze (geleende) koffers. We kijken elke dag even of de koffers al verplaatst zijn………………ze staan nog steeds “ergens” op Heathrow………….