Maand: oktober 2022 (Pagina 2 van 2)

Het deel met dit campertje is bedoeld om het Zuidwesten te ontdekken. We willen via het binnenland naar Esperance afzakken en langs de kust de weg terug naar Perth rijden.

De eerste stop is York, waar we ook weer 2 dagen blijven, om het campertje te leren kennen én omdat het een leuke plek is. York is een stadje wat ontstaan is doordat het op de route naar de Goldfields lag. Een doorvoerplek voor alle mensen die hun geluk wilden vinden in het zoeken naar goud. De historische (200 tot 300 jaar oud) gebouwen zijn bewaard gebleven en het stadje is bedoeld om de “sfeer van toen” te laten ervaren. Dat lukt ze aardig.

Zo kopen we Hollandse stoepkrijtjes bij de Penny Farthing Sweets Shop. Een rariteitenkabinet aan snoep (ook Hollands snoep voor de toenmalige Nederlandse immigranten) en voorwerpen.

Ook komen we een “antiquariaat” tegen. Of eigenlijk meer de winkel van Malle Pietje of de Winkel van Sinkel.

Blijkt het ook nog de 50e verjaardag van de oldsmobile club te zijn. We hadden onderweg van Perth naar hier al heel wat oldtimers op de weg gezien. Nu blijkt dat ze hiernaartoe onderweg waren. Wat een beauty”s.

Ons eerste campertje moet morgen ingewisseld worden en het 2e kunnen we dan ophalen.

Vandaag gaan we na onze wandeling in Yanchep park naar Perth. Bij Bart en Mel gaan we spullen uit de koffers omwisselen, zodat we de helft van onze bagage bij hen kunnen laten staan. Mel geeft ons nog een dekbed mee, zodat we een extra laag hebben. Heel erg fijn, want afgelopen nacht hebben we het echt té koud gehad.

Nog wat boodschappen doen, jawel bij de ALDI! En snel een caravanpark in Perth zoeken wat dichtbij het ophaalpunt van de 2e camper ligt. Het wordt Banksia Holidaypark. Een vreemde gewaarwording om tussen een soort van permanente gasten te staan op een vakantiepark met allerlei faciliteiten zoals een zwembad en speeltuin. We zijn verwend geweest met onze natuurplekken op Milligan Island en Yanchep Park!

Maar ook hier weer toch veel mooie bloemen en vogels.

Dag lief Campertje 1 je hebt het goed gedaan op al die honderden kilometers gravelroad !

Op weg naar Yanchep National Park rijden we door Lesueur National Park. Het park is een 18 km lange scenic drive. (De gravelroad er naartoe was de eerste echte slechte, alles rammelde en hotste en knotste.)

En dan…………….. yes,yes,yes, de eerste, midden op de weg, weghupsende KANGAROE. Na Beppie’s enthousiaste reactie kon de camera nog net op tijd gepakt worden om ‘m te fotograferen:

Yanchep Park is het park waar Hans vroeger met het gezin soms op dagtocht ging. Het is een prachtig park met een caravansite, een heerlijke plek, waar we een avond blijven staan, alweer zonder stroom. Rond de avond steekt de camphost het kampvuur aan en hebben we interessante ontmoetingen met andere kampeerders en met …………………. de eerste groepjes kangaroes.

We wandelen de volgende ochtend door het park om het te verkennen. Hans herkent met name het meer, Loch McNess, waar we omheen lopen. Inmiddels is het dichtgegroeid met inheemse plantsoorten. Toen Hans er met kwam als jochie was het een open meer waar op geroeid kon worden.

Er zitten ook Koala’s in een afgeschermd stukje park. Ze zitten hoog in de bomen, dus hun schattige snuitjes krijgen we niet te zien.

We komen veel vogels tegen.

Het wordt tijd om uit te proberen hoe het is om met beperkte faciliteiten te kamperen. Tot nu toe zochten we steeds caravanparken met stroom, water, toilet, douches en kampeerderskeuken.

Nu proberen we een plek met alleen toilet en BBQ. In principe hebben we water, gas, een tweepitskookplaatje en een koelkastje in het campertje. We kunnen 2 dagen zonder stroom als we de telefoons opladen tijdens het rijden.

En wat een plek!!!!! Zoooo mooi. 100 meter van het witte strand vandaan.

’s avonds gaan we terug om de zonsondergang door de rots te fotograferen.

Voordat de zon ondergaat wacht ons nog een verassing. Een visarend zit zijn vangst van de dag te verorberen. Hans kan er tot op 2,5 meter dichtbij komen om foto’s te maken.

’s ochtends nog even weer genoten van alle ongerepte natuur hier.

Nu wordt het tijd om langs de kust af te zakken naar Perth. Dat doen we. We beginnen binnendoor te rijden naar Port Denison.

Eerst langs Ellendale Pool, een mooie natuurlijke zwemmeertje onderaan de rotsen, helaas was het water nog erg koud deze tijd van het jaar. Beppie vind de naam en de plek passen bij een scene uit Lord of the Rings.

Weer een gravelroad. We zijn al borden tegengekomen dat er mogelijk water op de weg kan stromen………… We hebben eerder al een schattig stroompje gevonden wat over een weghelft stroomde, waardoor de andere weghelft nog goed te berijden was.

Hier wordt het anders. Beppie wil uitstappen om verder op de weg te kijken of er water staat…….. En jawel hoor. De weg is overstroomd. Op dit punt bestaat de weg niet uit gravel, maar zijn er grotere keien ingelegd, zodat auto’s er niet in wegzakken maar juist grip hebben. Hans demonstreert, op blote voeten, dat het water tot net boven zijn enkel komt. Beppie weigert desalniettemin om hotsend en botsend mee te rijden in het campertje en maakt de oversteek op blote voeten. (In het campertje was achteraf niet zo heel erg geweest….)

Gelukkig hebben we onszelf, na dit avontuur, verwend met 2 dagen op een wat luxer caravanpark aan de Indische Oceaan. We doen ook een wasje, want dat moet soms ook gebeuren. We wandelen langs de boulevard van Port Denison, terwijl er zowaar even een regenbui is. We trakteren onszelf op “fish and chips”, hmmm, lekker met azijn en zout……

We maken een prachtige wandeling langs de kust. De Irwin rivier loopt door Dongara en Port Denison. Normaal gesproken mondt een rivier uit in zee/oceaan. Deze rivier blijft echter een paar meter voor de oceaan liggen, terwijl de oceaan haar golven op het strandje beukt.

Wat begon als een wandeling om de rivier heen bleek te eindigen in een vrij ontoegankelijk stuk moeras/bush zonder pad. Aangezien we de weg waar we uit moesten komen zagen liggen zijn we toch maar doorgesjouwd.

Van Coorow naar Mullewa. Mullewa staat vooral bekend om de wildflowers. We hebben geluk dit jaar, dit seizoen. De wildflowers bloeien overal uitbundig. We wandelen het wildflowertrail in Mullewa.

Behalve veel graan en koolzaad zijn hier ook de nodige schapenboeren. En die moeten dan soms van de ene weide naar de andere toe..

We rijden voornamelijk via gravelroads naar Coorow, van die typisch rode, stoffige wegen. De wegen zijn prima onderhouden, dus best goed te berijden. We rijden tientallen kilometers zonder ook maar ander verkeer tegen te komen.

Onderweg veel vergezichten over de eindeloze akkers met vooral graan en koolzaad. De graanvelden zijn prachtig goudgeel in de zon. De koolzaadvelden knalgeel.

En voornaamste bestemming onderweg was Coalseam Conservation Park. Daar een mooie diep uitgesneden rivierbedding en heel veel bloemen.

Ons plan is om naar het Noorden, via de Wheatbelt, te rijden langs interessante plekken, die we in een foldertje van Westonia vonden. Eerst maar tanken in Southern Cross. Roadtrains zijn hier heel gebruikelijk voor het vervoeren van van alles en nog wat. Je komt ze overal tegen, die gigantisch grote vrachtauto’s met 2, 3 of zelfs vier aanhangers.

Op de rit van Westonia naar Kalannie komen we mooie plekken tegen. Met de meest wonderbaarlijke namen: Baladjie Rock, Elachbutting Rock. Ook halve of helemaal opgedroogde meren, waardoor er witte zoutkorsten te zien zijn, die schitteren in het zonlicht.

Het is zover! We mogen het campertje ophalen. We nemen voor nu afscheid van Bart en Mel. Mel is zo lief om ons naar het ophaalpunt te brengen.

Eerst boodschappen doen, inladen en……………..gaan! LINKS rijden en wennen aan het campertje. Bestemming Westonia, het binnenland wat bekend staat als Wheatbelt, een kleine 400 km landinwaarts.

Gelukkig is het rustig op de weg. Onze eerste stop wordt een lunchstop bij een idyllisch plekje met waterval.

Later dan gehoopt arriveren we op Caravanpark Westonia. We moesten nog flink doorrijden om er voor het donker te zijn (18.30 uur). Zo, dat ziet er anders uit dan een camping in Nederland. In de camperskitchen (kampeerderskeuken) maken we onze eerste campermaaltijd klaar.

We besluiten om nog een nacht extra hier te blijven zodat we het campertje kunnen inrichten en er aan kunnen wennen. We besluiten ook, mede op advies van Bart, Mel en andere mensen, om de voorgenomen trip naar Kalgoorlie te cancelen. Kalgoorlie ligt in de Goldfields, waar goud gevonden werd. Het is een oud, verlaten, stoffig golddiggers stadje, waar niets te doen is. We hebben het aantal te rijden kilometers én op dezelfde weg terug er niet voor over.

De laatste dag bij Bart en Mel alweer. Morgen kunnen we het campertje ophalen. Daar hebben we zin in!

Dus vandaag koffers ompakken en boodschappenlijst maken.

We hebben inmiddels wel door dat we veel te veel bagage bij ons hebben……………..2 grote koffers, 2 kleine koffertjes en een behoorlijk aantal “handbagage”. Mel lacht en vraagt of we dat allemaal mee willen nemen in het campertje???? Aan haar lach kunnen we aflezen dat het waarschijnlijk niet allemaal in het campertje zou passen. Ze bied aan om een deel bij hen te laten. Daar maken we dankbaar gebruik van. (Als we het campertje eenmaal hebben blijkt dat ze volkomen gelijk had en zijn we haar dubbeldankbaar.) Ze geeft ons ook nog wat wasmiddel mee voor onderweg. Superlief.

In de ochtend besluiten we om toch even naar het winkelcentrum vlakbij de camper-oppik-plaats te gaan om te zien wat er te krijgen is.

In de middag spelen Bart en Hans met (een deel van) de door Bart gebouwde synthesizer.

Vandaag willen we in ieder geval King’s Park bezoeken en het Boola Bardip museum. Het park waar Hans en zijn gezin naar toe gingen als uitstapje voor de dag. Daar aangekomen blijkt dat heel veel gezinnen dat nog steeds doen.

Het is een enorm park boven op de heuvel. Er lopen wegen voor auto’s doorheen. We weten van tevoren dat we het niet helemaal kunnen zien. We gaan vanaf het train(metro-achtig)station met de bus naar een plek waar we het park in kunnen gaan. We lopen hier bijna 4 uren rond en hebben nog niet de helft gezien…..

Dan hebben we nog net tijd om het Boola Bardip museum te bekijken. Hans herinnert zich het walvisskelet wat er hangt nog wel. De expositie over de geschiedenis van het leven in Australië vinden we niet zo boeiend. De expositie over de Aboriginals en de flora/fauna van Australië is heel boeiend.

Als we in Bayswater het station uitkomen gaan we nog even bij de bottleshop langs om wat wijn te kopen voor bij Bart en Mel.

Vandaag gaan we naar Fremantle. Het oude havengedeelte van Perth. Vroeger kwamen daar de Engelse gevangenen aan, die tewerkgesteld werden in de Australische kolonie. Ook de immigranten kwamen hier aan, zoals de ouders van Hans.

We zijn naar het oude havenhoofd gelopen om de aankomstplek te bekijken. Daarna lekker door het pittoreske stadje gelopen. Er is op zondag een grote overdekte markt met food en non-food. Erg leuk.

Op zondag is de markt geopend in Freemantle en is het er gezellig druk. We hebben bij de ingang van de markt op een terras gezeten en naar straatartiesten gekeken. Vervolgens in de overdekte markt heerlijk aziatisch eten gekocht en een flesje rosé bij de bottleshop. Om die lekkernijen te nuttigen in het parkje van Fremantle.

We zijn ook nog een Galerie binnengelopen met kunstwerken van Aboriginal artiesten. Wie weet gaan we nog terug om iets aan te schaffen voor boven de bank?!

Op de terugweg bellen we met Bart. Hij adviseert ons om uit te stappen op Cottesloe station, omdat de zonsondergang daar heel mooi is. We volgen zijn advies op en beleven een prachtige zonsondergang. Wat een afsluiting van weer een fijne dag!

Na een gezellige avond met Bart en Mel vertrekken we in de ochtend naar Perth, met het prima geregelde openbare vervoer van Perth.

Eerste stop: Brentwood, de wijk waar Hans geboren is en naar school is gegaan.

We beginnen bij de straat waar hij gewoond heeft. Het huis is al lang geleden afgebroken. Er staat nu op nr. 22 een huis wat Hans niet meer herkent. Ook de grote achtertuin met bomen en druivenstruiken uit zijn jeugd is er niet meer.

Dan door naar zijn school: Brentwood Primary School. Het gebouw is uitgebreid in de loop van de jaren, maar het originele schoolgebouw staat er ook nog. Het is vakantie, dus er is niemand. Het terrein is open en we lopen naar binnen om rond te kijken. Hans herkent het buitenterrein en de plek waar ze hun handjes moesten wassen na het buitenspelen. Beppie is onder de indruk van zoveel buitenruimte voor de kinderen. Dat hebben ze hier goed door, kinderen hebben natuurlijke ruimte nodig om in te spelen.

We lunchen om de hoek bij zijn oude school. Dan besluiten we om de steiger (Jetty) te vinden aan de Swan River. Vroeger gingen hij en zijn zussen daarheen om vanaf de steiger te zwemmen in de rivier, vlak bij hun huis. De rivier ligt er nog wel, maar de steiger is helaas verdwenen…..

Als we teruggaan met de train (soort metro) besluiten we om uit te stappen op station Elizabeth Quay. Voor de lol om te kijken wat er is. Ons oog valt op het bordje Perth Convention and Exhibition Centre. Nieuwsgierig lopen we er naar binnen.

We vallen van de ene verbazing in de andere…….. Bij de receptie zijn een heleboel mensen met bagage. Het lijkt erop alsof ze wachten op de Ferry ofzo. We gaan van dichtbij kijken wat daar aan de hand is. We zien allemaal hele gebruinde, gespierde mevrouwen in niemendalletjes bikini’s. Wat blijkt……………. een wedstrijd voor Australische bodybuildsters (we gieren van de lach). We lopen door en stuiten op Dé Australische competitie voor Irish Linedancing. Allemaal jonge meidengroepjes uit heel Australië in een soort van Ierse kostuums die een wedstrijd dansen. Wij vallen binnen tijdens de prijsuitreiking. We lopen verder en daar is een expo van Lego over Jurassic World. Écht hoor………..wat een vreemde samenloop van omstandigheden…