Vandaag leggen we de afstand naar Wagin (spreek uit Weejin).
We hebben trouwens ongelooflijk veel lol met al die plaatsnamen hier. We vragen ons zeer regelmatig af hoe je die naam nu weer uitspreekt en verzinnen dan maar wat. (Kijk maar op de landkaart en doe met ons mee, knipoog. Wyalkatchem?) Daarnaast bestaan er ook namen van wegen als Elsewhere Road en Rabbit Fence Proof Road.
We rijden op de grens van de Wheatbelt gebied met het graan in volle bloei of zelfs al net geoogst. Dat levert bijzondere plaatjes op. Enorme silo’s waarin het graan wordt opgeslagen, gigantische roadtrains die het graan vervoeren.
Maar ook dat de boerderijen hier wat dichter op elkaar staan dan tijdens de vorige ritten door de Wheatbelt. (Daar kon je tientallen tot wel honderd kilometer rijden voordat er weer een boerderij te zien was.) Op die boerderijen zie je dat ze allerlei voertuigen gewoon laten staan om te verroesten. Niet naar de sloop brengen, maar laten staan. Zo ontstaat er op hun terrein een wonderlijke verzameling van tractoren, auto’s en andere voertuigen van overovergrootvader, overgrootvader, grootvader, vader en zoon…..
Wagin was bedoeld als tussenstop om te slapen. Verder weinig interessants te doen of zien, vonden wij. Het hele gebied tot aan de kust zijn namelijk “historical” plaatsen, die proberen een graantje van het toeristensucces van York mee te pikken.
Wat we wel leerden was dat een club wegwerkers ’s avonds slaapt op goedkope caravanparks die op hun route liggen. Deze avond waren er 6 wegwerkers, waarvan er 3 in tentjes en 3 in de cabine van hun grote voertuigen sliepen……..
Deze avond besloten we om morgen naar Stirling Range te gaan.