18 september

Nu is er eindelijk tijd én WiFi om een begin te maken met ons reisblog. Wifi is er namelijk niet altijd. Op dit moment zitten we bijvoorbeeld in de “campers kitchen”, waar we bereik hebben, omdat de receptie naast dit gebouw is.

First things first: hoe we aan onze reis begonnen. Dinsdag 14 september werden we om 6.00 uur opgehaald door de Schipholtaxi. We waren om 6.30 uur op Schiphol. De lange rijen van maandag en zondag waren er gelukkig niet. Om 8.15 uur waren we bij de gate, waar British Airways ons om 10.00 uur naar Londen zou vliegen. Doordat een aantal passagiers niet op tijd waren moesten we wachten tot hun koffers uit het vliegtuig gehaald waren. We vertrokken te laat. Toen werd het spannend: zouden we onze aansluiting naar Perth halen in Londen, of niet………

Toen we puffend en hijgend aankwamen bij de gate van Quantas waren ze nog niet aan het boarden. We keken elkaar aan: “gelukkig, we zijn op tijd!”.

Niets bleek minder waar. De stewardess van Quantas vertelde ons dat we niet aan boord konden, omdat British Airways ons van de vlucht af had gehaald. WAT!!!!!! Zonder dat wij hier iets van wisten ( stoom uit onze oren), zonder enig bericht onze zelf geboekte, zelf betaalde, zelf ingecheckte vlucht, cancelen………

De stewardess vertelde ons dat de enige manier om misschien nog iets te kunnen regelen was door met British Airways te overleggen. Ik bleef bij Quantas met de handbagage en Hans liep zo’n 20 minuten terug naar de desk van British Airways.

Toen Hans een poosje weg was kwam de Quantas stewardess naar me toe en zei dat ze nog wel twee stoelen voor ons had op rij 22. Ze vroeg waar Hans was. Ik vroeg of ik hem mocht bellen met haar toestel (Hans had al onze papieren en telefoons meegenomen). Door al het gedoe wist ik zijn telefoonnummer niet meer uit mijn hoofd. Ze nam de telefoon uit mijn handen en ging melden dat wij toch niet mee gingen op de vlucht, want Hans was te ver weg, het zou te lang duren voor hij weer bij de gate zou zijn. Ze ging door de klapdeuren naar het vliegtuig en …………….. daar ging onze rechtstreekse vlucht naar Perth.

Hans had ondertussen de behulpzame dames van British Airways gevonden. Zij deden hun uiterste best en konden een vlucht boeken met 2 tussenstops via München en Singapore naar Perth. Wonderlijk genoeg lukte het ze ook om ons op 14 september om 23.30 (plaatselijke tijd= 7 uren later dan bij jullie) te laten aankomen. “Slechts” 6 uren later dan gepland. We hebben Margaret gevraagd een hotel te boeken bij het vliegveld. James is ons de volgende ochtend komen halen om ons mee te nemen naar Geraldton, waar Margaret ons opwachtte.

Kleinigheidje is dat onze koffers niet meegekomen zijn. Onze eerste dag in Geraldton werd besteed aan het contacten van luchtvaartmaatschappijen voor onze bagage en het kopen van het hoognodige om mee te nemen naar onze 5-daagse trip naar Denham. (Overigens leuk dat de reisverzekering betaald, maar Geraldton is niet bepaald de meest modebewuste stad van de wereld.) Oh ja, onze bankkaarten zouden in elke winkel in Australië moeten werken….NOT. We weten niet meer zeker wat de pincode van onze creditcard is, dus na 2 keer toch maar besloten een nieuwe pincode aan te vragen.

Zaterdagochtend 9.00 uur vertrokken we naar Denham. We hadden allebei het gevoel dat, na al het gedoe en geregel, de vakantie eindelijk kon beginnen.